Dieske Kruisselbrink bracht bijna twee maanden door in Sankt Moritz (Zwitserland). Voor Cifla schreef ze een verslag over haar avonturen.
“Afgelopen zomer ben ik 2 maanden op pad geweest. Het grootste deel van die tijd heb ik in Sankt Moritz, Zwitserland doorgebracht. Dit om aan te sluiten en te trainen bij mijn (triathlon) coach Brett Sutton en onze trainingsgroep, die in de zomermaanden op ca 1800m hoogte in deze Zwitserse bergen in de Engadin (naam van het gebied) verblijven/trainen.
Hoewel ik veel heb gereisd was ik nog nooit echt in Zwitserland geweest en was ook het bewust trainen op hoogte nieuw voor mij, net als het aansluiten bij deze trainingsgroep (ik werk sinds januari met Brett) en ook vele andere zaken. Nieuw en hier en daar wat spannend maar ik had er vooral veel zin in.
Voor ik in Sankt Moritz aankwam had ik de 4-daagse mountainbike etappewedstrijd ‘Alpentour’ in en rondom Schladming, Oostenrijk gereden. Ik ben triatleet en race hoofdzakelijk langere triathlons op de weg en crosstriathlons (zwemmen – mountainbike – trailrunnen), maar ik maak ook zeker graag avontuurlijke uitstapjes binnen de verschillende disciplines wanneer dit past. Toen ik werd gevraagd voor de Alpentour hoefde ik daar dan ook niet lang over na te denken. Deze mountainbike meerdaagse race besloeg bijna 200km met ca 8500 hoogtemeters over 4 dagen (waarnaast ik ook gezwommen en gelopen heb). Daarna ben ik meteen doorgegaan naar Sankt Moritz. Alles was in principe goed gegaan maar het zal jullie niet verbazen dat ik bij aankomst in Zwitserland m’n bed wel wist te vinden. Sowieso was ik de eerste weken redelijk veel moe; wennen aan de hoogte, aan de trainingen, veel nieuwe indrukken en natuurlijk nog de Alpentour in het lijf.
Sankt Moritz is een vrij elitaire plaats en natuurlijk Zwitsers. Qua cultuur/sfeer vond ik het enorm anders dan bijv. Stellenbosch (Zuid-Afrika) waar ik begin dit jaar 6 weken getraind heb. Vriendelijk, maar wel allemaal wat degelijker en meer ingetogen. De omgeving is met talloze bergtoppen, bergmeren, bossen, valleien, watervallen, paden etc. echt een paradijs. Ik vond het altijd heerlijk om voor een langere loop of fietstocht weer een nieuw plekje te ontdekken.
Onze trainingsgroep bestaat dus uit triatleten, met een mooie mix tussen atleten die zich op langere en kortere afstanden focussen. 4 atleten binnen de groep waren zich aan het voorbereiden op Parijs, en het was bijzonder dit van dichtbij mee te maken. Daarnaast zijn er ook agegroup (amateur) atleten die ervoor kiezen aan te sluiten bij of wel Brett of één van de aangesloten of sub-coaches. Ik denk dat deze mix van atleten binnen een topsport groep redelijk uniek is maar ik vond/vind het vooral een mooie dynamiek; verschillende leeftijden/nationaliteiten/niveaus/disciplines die samen trainen. Uiteindelijk zijn heel veel basis principes ongeacht al die verschillende factoren vaak nog steeds hetzelfde.
Qua trainingen hadden (en hebben) we meestal een aardig vaste structuur. Op een gegeven moment kon ik vaak wel raden wat de volgende training (ongeveer) zou worden, hoewel er ook altijd wel ineens weer verrassingen tussen zaten! Sowieso kijken we eigenlijk continu hoe het gaat en passen we daar ook het programma op aan, ook in Nederland. In principe hebben we daardoor ook geen vaste of geplande rustdagen of -momenten maar nemen we rust wanneer het lijf daarom vraagt. Anderzijds kunnen trainingen soms juist ook opgeschroefd worden wanneer alles juist erg goed gaat.
De meeste dagen stond ik ca 6:15 op om eerst ‘s ochtends om 7:00 gezamenlijk te zwemmen, meestal zo’n anderhalfuur. Soms deed ik aansluitend wat schouderoefeningen in de fitness (revalidatie na een aanrijding vorig jaar) en had ik daarna m’n ontbijt. Dan even wat tussentijd en om 11:00 de volgende sessie. Bijvoorbeeld krachtblokken (ca 40/45rpm trappen) op eenzelfde klim (de bobslee hill werd hier vaak voor gebruikt) op de fiets. Vaak waren we (profs en amateurs) bij zoiets ook tegelijkertijd aan het trainen maar fietste ieder wel voor zich, op z’n eigen niveau en intensiteit. Bij thuiskomst lunch en weer even wat rust/hersteltijd om dan rond een uur 16:00 de volgende/laatste training van de dag af te werken. Bijvoorbeeld nog een fietstraining van ca 1.5u met een progressieve opbouw.
Onze trainingen bevatten vaak veel intensiteit. Daarnaast werken we vrijwel niet met wattages, hartslag, tijden etc. maar is veel gestuurd op relatieve ‘effort’. Hierdoor leer je goed zelf je intensiteit in te schatten en je lijf beter aan te voelen, wat zeker ook een goede vaardigheid is om jezelf te kunnen pacen in wedstrijden. Het is al met al een pittige en specifieke trainingsaanpak die je zowel als persoon als atleet moet liggen. Daarnaast is Brett als coach ook vrij uitgesproken, direct maar ook heel eerlijk en ook dit moet bij je passen.
Andere dagen begonnen bijv. eerst met lopen, eind van de ochtend een (gezamenlijke) baantraining en later nog een ‘recovery’ swim, wat dan vaak nog steeds een naar mijn mening serieus zwemprogramma was. De atletiekbaan in Sankt Moritz vond ik super om te trainen; deze is, net als in Nijmegen, vrij toegankelijk en je vindt er echt van alles. Wereldtoppers, kinderen en allerlei nationaliteiten, disciplines (snelwandelen vond ik altijd leuk) en niveaus. De baan ligt vrij open; het uitzicht is prachtig, er is vaak veel bekijks maar ook wind kan wel een factor spelen. Verder zijn er wat lopen betreft talloze opties in deze prachtige omgeving en ik snap helemaal waarom Sankt Moritz met name onder hardlopers een populaire bestemming is.
In deze periode veel en intensieve trainingsuren gemaakt dus, en in tegenstelling tot de meeste atleten waar ik mee trainde ben ik geen fulltime atleet maar heb ik ook (parttime) werk, wat ik daar op afstand deed. De dagen kreeg ik doorgaans dus wel vol en soms was het ook gewoon pittig en vermoeiend, hoewel ik later in de stage zeker merkte fitter en fitter te worden. Daarnaast heb ik heel veel mogen leren van mijn enorm ervaren coach en mijn trainingsgenootjes. Hoogtepunt was wel de Olympische zilveren medaille van teamgenootje Julie Derron in Parijs, maar ook een heleboel andere successen waar je een diepere inkijk in krijgt. Dit alles neem ik zeker mee in mijn vervolg.
Leuk detail is dat ik mede Ciflaten & Olympiërs Stefan Nillissen en Mike Foppen ook tegen kwam in het atleten huis waar ik verbleef 😊 Regio Nijmegen was dus ook in Sankt Moritz prima vertegenwoordigd!
Inmiddels weer een ruime week in Nederland en nu aan het opmaken voor een aantal wedstrijden en het vervolg.
Tot snel in het Nijmeegse!
Groetjes Dieske