Het derde rondje van de (na)zomer serie met Cifla Jubilarissen ren ik samen met Else Carrière. Else is ruim 35 jaar lid van Cifla en neemt me mee op een cultuurhistorisch rondje over de voormalige landgoederen van de families Rijnbende en Van Stokkum. Onderweg stoppen we bij een aantal historische plekken waar ik anders waarschijnlijk (onwetend) hard langs gelopen zou zijn …
Else werd lid van Cifla een paar jaar nadat ze samen met Pieter Kuper naar Malden verhuisde. In Leiden, waar Pieter en Else daarvoor woonden, liepen ze af en toe wel hard, maar niet structureel. In Malden komen ze vlakbij het bos te wonen en gaan de hardlopenschoenen bijna als vanzelfsprekend vaker aan. Else wordt als eerste lid van Cifla. Ze boekt zoveel progressie dat ze na een jaar bijna even snel is als Pieter. Dit kan Pieter natuurlijk niet hebben en ook hij wordt lid. Pieter overleed afgelopen februari na een kort ziekbed, maar was een zeer actief en gewaardeerd erelid van Cifla (lees hier zijn in memoriam).
Concurrerende vriendinnen
Na al die jaren loopt Else nog steeds twee keer per week hard. Het lopen wisselt ze af met fietsen om haar achillespezen te beschermen. Met wedstrijdlopen is ze wel gestopt. In 2018 deed ze nog mee aan de open Gelders-Overijsselse crosskampioenschappen, een loeizware cross waar ze uiteindelijk zo lang van moest herstellen dat ze het wel welletjes vond. Else geeft ook toe dat ze wedstrijden een stuk minder leuk vindt nu ze niet meer haar tijden van vroeger haalt. En die tijden mogen er zijn: op de 5km liep ze onder de 20 minuten, op de 10km onder de 40 minuten en ze liep regelmatig 1500 en 3000 meters op de baan. Tijdens deze wedstrijden was er vaak een spannende strijd tussen een clubje van vijf fanatieke Cifla dames die gedurende de wedstrijd van vriendinnen naar concurrenten transformeerden. “Maar na afloop waren we altijd oprecht blij als een van ons gewonnen had, ook als je zelf wat minder liep” – aldus Else. Wanneer ik Else vraag of Pieter haar ook wel eens haasde, moet ze lachen. “Ja, dat heeft hij zeker wel eens gedaan, maar ik vond hem niet zo’n fijne haas. In mijn ogen kon hij niet zo goed één tempo lopen en het irriteerde me dat hij eigenlijk veel harder kon. Ik vond dat hij ook zijn best moest doen en uitgeput over de streep moest komen”.
Over grenzen en bruggen
Het rondje dat we lopen werd door Else en Pieter oorspronkelijk de “drie bruggetjes route” genoemd, vanwege de drie bruggen die erin zaten. De versie van vandaag gaat over twee bruggen. De brug bij Molenhoek zit er niet meer in omdat Else het stuk richting die brug minder leuk vindt. Maar mocht je zelf graag de Mulders kop nog over willen, dan kun je het rondje gemakkelijk uitbreiden met een extra lusje en extra bruggetje. Vlak na de eerste brug (de brug over het spoor ter hoogte van het zweefvliegveld Malden) begint Else te vertellen. We lopen daar precies over de oude grens tussen de voormalige hertogdommen Gelre en Kleef. En voor wie het leuk vindt om de grenzen van voormalig Gelre verder te verkennen: sinds 2018 is er de “Gelderse Grenzen” fietsroute, ruim 900km lang (verdeeld over 44 etappen). Zie hier voor meer informatie.
De Brandboom
Vlak na het grenspad steken we de Bieseltsebaan over en lopen we een stukje (onverhard) bovenlangs het fietspad richting Kleve. Het schelpenpad waarover we lopen is veel ouder dan het fietspad langs het spoor en was vroeger het fietspad naar Groesbeek. De tweede brug uit de route gebruiken we om weer af te buigen richting Nijmegen. Else vertelt me dat deze brug aangelegd is door William Elias Rijnbende, een rijke Amsterdammer die halverwege de 19e eeuw het landgoed bij de Groesbeekse bossen heeft gekocht. Rijnbende is ook degene die “de Wolfsberg” (het landhuis) bouwde. De brug was nodig omdat zijn landgoed door de aanleg van de spoorlijn richting Kleve in tweeën gesplitst werd. Wanneer we de (net gerenoveerde) brug oversteken, staan we even stil bij de stenen schuilplaats die Van Stokkum (latere eigenaar van een deel van het landgoed) neer liet zetten zodat mensen konden schuilen tegen regen en kou (zie foto). Na deze korte pauze lopen we verder richting de Marialaan – vernoemd naar één van de dochters van Van Stokkum – en de brandboom (zie foto). In de buurt van deze brandboom stond ooit een brandtoren. In de Tweede Wereldoorlog werd de brandtoren verwoest en klom men in een oude beuk (die helaas gekapt is).
Het huis dat er nooit kwam
Wanneer je de GPX downloadt en de route volgt, zul je merken dat we vlak bij deze brandboom een raar lusje door de bosjes maken. Dat is bewust: op deze plek had Van Stokkum eigenlijk een huis willen bouwen. De contouren van de oprijlaan zijn er al, maar het huis is er nooit gekomen. Na dit uitstapje beginnen we aan de terugweg. Deze gaat deels over de Mountainbike route (dus wel een beetje uitkijken). Met een knipoog, maar ook licht verontwaardigd zegt Else dat ze er maar niet aan kan wennen dat de Mountainbike route nu zomaar over “haar” paden gaat.
Conditie van een 18-jarige
Het laatste stukje van de route gaat over het Cooper pad bij Malden. Else vergeleek haar wedstrijduitslagen vaak met de afstanden op het bord dat aan het begin van het Cooper pad staat (eenzelfde bord staat bij de Atletiekbaan Brakkestein). Nog tot ver in haar vijftiger jaren haalde ze een afstand die hoorde bij de conditie van 18-jarige mannen. Opnieuw hoop ik dat ik over 35 jaar nog zo fit en fanatiek als onze Cifla-jubilarissen mag zijn (zie ook de eerdere favoriete routes van Theo Terhaard en Hans Dickhout).
Route details:
Start & Finish: Bosrand Malden (bosweg). Kom je met de fiets uit Nijmegen dan kun je ook bij Zweefinn starten.
Afstand: 8.5km
Hoogtemeters: ± 82m
Download hier het gpx bestand zodat je de route zelf kan lopen.
Leestip: Na afloop laat Else mij het boekje “Groesbeek: een cultuurhistorische wandeling” zien (zie foto). Mocht je het leuk vinden om meer over de bossen bij Groesbeek, Rijnbende en van Stokkum te leren dan is dit boekje zeker de moeite waard. Pieter las nog veel dikkere boeken over de Groesbeekse bossn, de omgeving waarin hij zo graag liep.