Rennende rebellen worden hollende huisvaders
Cifla is een samenstelling van de Latijnse woorden citius (snel) en flatus (wind). Snel als de wind, dat klinkt keurig, maar eigenlijk betekent het "snelle scheet". De naam was een mild protest tegen de destijds behoudzuchtige atletiekwereld.
Toen Cifla in 1977 werd opgericht door een groepje hardlopende vrienden met lange haren, waren er nauwelijks regels. Iedereen kende elkaar en het gezamenlijke doel was duidelijk: samen trainen, daardoor de prestaties verbeteren en vooral ook samen plezier hebben.
De oorsprong van Cifla ligt in een groepje hardlopers van de sportvereniging Quick 1888, waarvan Jos Hermens de bekendste was.
Quick 1888 was een omnivereniging, die gelegenheid bood om diverse takken van sport te beoefenen. Het boterde binnen de atletiektak echter niet meer zo tussen diegenen die alleen hard wilden lopen en de beoefenaars van de technische onderdelen. Daarom werd CIFLA in 1977 als vereniging voor uitsluitend lopers opgericht. Dat was in die tijd uniek en de Atletiekunie was er ook niet zo blij mee.
Lange haren
De oprichters van CIFLA (allen mannen) waren met hun lange haren, baarden en rebelse gedrag, typische vertegenwoordigers van de protestgeneratie. Het hardlopen, destijds lang niet zo populair als nu, was onderdeel van hun levensstijl, waarmee ze zicht afzetten tegen de burgerlijke maatschappij. Jos Hermens heeft een grote rol gespeeld bij de vereniging, maar lid werd hij niet. Wel gaf hij begin jaren tachtig trainingen aan met name jonge talenten.
CIFLA moest een toploopgroep worden. Het beoogde succes bleef echter beperkt tot een enkele juniorentitel. Een lange blessurereeks maakt een eind aan de ambities. Rolmodel Jos Hermens moest om die redenen zijn carrière beëindigen.
En ook Toine van Wilderen, destijds houder van een aantal juniorenrecords, zag zijn droom om naar de Olympische Spelen te gaan stranden vanwege een achillespeesblessure.
Topclub
Enkele topjunioren waren al voordat ze senior werden versleten. Volgens de moderne trainingsinzichten was het ook waanzin wat de atleten destijds deden. Soms werd er in een week wel 300 kilometer gelopen. Ook een atleet als Hennie Wolters, die zich vooral toelegde op de 800 meter, ging doodleuk mee op een duurloop van een uur.
Niemand van de grondleggers van CIFLA wist dus het voorbeeld van Jos Hermens te volgen en een internationale sportcarrière op te bouwen. Toch wisten enkelen net als Hermens (een bekend atletenmakelaar) een zakelijke carrière in de atletiekwereld te realiseren. Wolters verkoopt en verhuurt materialen voor sportevenementen. Van Wilderen heeft een sportschoenenzaak en Peter Rikken is trainer.
Een echte topsportvereniging is CIFLA nooit geworden. Toch had de vereniging ooit een record op haar naam.
In 1978 werd in 24 uur door een team van tien atleten in estafetteverband 452.154 meter gelopen. Daarmee dook men ruim onder het "Europese record" Hennie Wolters kan zich die recordpoging nog goed herinneren. "Dat viel ze achteraf helemaal niet mee, ze waren stuk voor stuk zo' n vier of vijf kilo kwijtgeraakt en ze liepen hier met holle ogen over het veld".
Naar: De Gelderlander 2 juli 2002